Kiedy pracodawca może rozwiązać umowę o pracę z pracownikiem w trakcie jego długotrwałej usprawiedliwionej nieobecności?
Dodano: 25 stycznia 2019
W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w zasadzie w okresie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, pracodawca nie może wypowiedzieć mu umowy o pracę. Jedynym odstępstwem od tej zasady jest sytuacja, gdy upłynął już okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, określony w art. 53 Kodeksu pracy.
Zgodnie z tym przepisem pracodawca może rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę bez wypowiedzenia jeżeli niezdolność pracownika do pracy na skutek choroby trwa:
- dłużej niż 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,
- dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.
W tym miejscu wskazać należy, iż w myśl art. 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby – nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni.
Pracodawca może rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę bez wypowiedzenia w razie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy z innych przyczyn niż wymienione powyżej, trwającej dłużej niż 1 miesiąc. Istotnym przy tym jest, iż rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie może nastąpić w razie nieobecności pracownika w pracy z powodu sprawowania opieki nad dzieckiem – w okresie pobierania z tego tytułu zasiłku, a w przypadku odosobnienia pracownika ze względu na chorobę zakaźną – w okresie pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku.
Trzeba podkreślić, że w świetle art. 53 § 3 Kodeksu pracy rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie może nastąpić po stawieniu się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności. Znamiennym przy tym jest, iż rozpoczęcie przez pracownika korzystania z udzielonego mu przez pracodawcę urlopu wypoczynkowego jest równoznaczne ze stawianiem się do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności w rozumieniu art. 53 § 3 KP, chyba że nie było podstaw do udzielenia tego urlopu z powodu przedłużającej się niezdolności do pracy (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 kwietnia 2000 r. sygn. akt I PKN 565/99).
Jak już zostało wskazane powyżej, rozwiązanie z pracownikiem umowy bez wypowiedzenia na skutek jego długotrwałej nieobecności stanowi uprawnienie pracodawcy, a nie jego obowiązek. W związku z tym, to pracodawca decyduje czy rozwiązać umowę w trybie art. 53 Kodeksu pracy, czy też nie. Jednakże, jeśli pracodawca zastosuje ten tryb, a pracownik w okresie 6 miesięcy od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia zgłosi swój powrót do pracy niezwłocznie po ustaniu przyczyny niezdolności do pracy, to pracodawca powinien w miarę możliwości ponownie go zatrudnić.
Autor: Lidia Makarewicz
